Prezes UOKiK nałożył na przedsiębiorcę karę finansową w wysokości 10 tys. zł z tytułu udostępniania na rynku sprzętu wprowadzonego do obrotu przez podmiot nieuprawniony. Czy przedsiębiorca może się bronić przed negatywną decyzją administracyjną?
Tak. Warto wskazać, że katalog kar nakładanych przez prezesa UOKiK zawarty jest w art. 106–108 ustawy z 16 lutego 2006 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 798). Decyzja nakładająca karę może być uchylona w postępowaniu przed sądem administracyjnym. Ponadto art. 61 par. 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302, ze zm.) daje możliwość wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności na wniosek strony, o ile zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia jej znacznej szkody lub spowodowania skutków trudnych do odwrócenia. Kierując wniosek do sądu, strona zobligowana jest do wskazania jednej z dwóch przesłanek, o których mowa w tym przepisie. Chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot wyegzekwowanego świadczenia albo przez przywrócenie poprzedniego stanu rzeczy. Trudne do odwrócenia skutki mogą mieć charakter prawny lub faktyczny, a rodzaj i zakres ich wystąpienia musi być oceniony na postawie obowiązującego prawa oraz stanu faktycznego, w jakim znalazła się strona obciążona obowiązkami określonymi w decyzji (por. post. NSA z 16 lipca 2008, sygn. akt II GZ 139/08, LEX nr 4933849).
W orzecznictwie sądów administracyjnych świadczenie pieniężne jest świadczeniem odwracalnym, którego zwrot może być skutkiem ewentualnego uwzględnienia skargi. Tym samym nie wypełnia przesłanek z art. 61 par. 3 p.p.s.a. sytuacja, gdy wykonanie orzeczenia o wykonaniu kary będzie związane z pogorszeniem sytuacji finansowej podmiotu ukaranego. Każda decyzja administracyjna zobowiązująca do uiszczenia należności pieniężnych pociąga za sobą określony skutek faktyczny w finansach podmiotu zobowiązanego do ich uiszczenia (post. NSA z 19 stycznia 2012 r., sygn. akt II GSK 2463/11, oraz post NSA z 7 października 2011 r., sygn. akt II GSK 2014/11, post. NSA z 18 października 2011 r., sygn. akt II GSK 1799/11).