Komitet Standardów Rachunkowości przyjął nowy już 13 krajowy standard. Tym razem zawiera on wskazania dotyczące ustalania kosztu wytworzenia produktów. Standard został przyjęty na kwietniowym posiedzeniu komitetu i w momencie oddawania tego numeru do druku oczekiwał na publikację w Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów. Będzie stosowany przy sporządzaniu sprawozdań finansowych za 2019 r.
Jednak aby je przygotować, już teraz trzeba wdrożyć KSR 13, a on omawia zagadnienie trudne i bardzo zróżnicowane w praktyce. Tylko przeanalizowanie całego nowego standardu wraz z dokładnym prześledzeniem przykładów liczbowych i obliczeń w nich przedstawionych pozwoli kompleksowo spojrzeć na tę tematykę. Muszą to zrobić zwłaszcza te podmioty, dla których standard jest obowiązkowy, bo wprowadziły krajowe standardy rachunkowości oraz powiązane z nimi stanowisko do swojej polityki rachunkowości. Pozostałe jednostki mogą, wzorując się na tym stanowisku, opracować własne rozwiązania. Nowa regulacja to bowiem szereg objaśnień, w tym praktycznych przykładów dotyczących zastosowania art. 28 ust. 1 pkt 6, ust. 3, 4, 4a, 11, art. 30 ust. 4 i 5, art. 34 ust. 1 pkt 2, ust. 2, 4, 5 i art. 34b ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 351; dalej: u.r.). Oznacza to, że zawiera on wyjaśnienia dotyczące:
– ustalania kosztu wytworzenia wyrobów gotowych, półproduktów i produktów w toku;
– ustalania kosztów niewykorzystanych zdolności produkcyjnych;
– wyceny produktów na dzień początkowego ujęcia i na dzień bilansowy;
– prezentacji i ujawniania informacji o kosztach wytworzenia produktów i kosztach niewykorzystanych zdolności produkcyjnych w sprawozdaniu finansowym.
