Czy w umowie o pracę jako miejsce pracy możemy wskazać większy obszar geograficzny i kiedy będzie to korzystne zarówno dla pracodawcy, jak i zatrudnionego?
Obowiązek określenia w umowie miejsca pracy wynika wprost z art. 29 par.1 pkt 1 kodeksu pracy. Istnieje kilka możliwości jego zdefiniowania. Miejscem pracy może być stały punkt, np. miejscowość, gdzie siedzibę ma pracodawca i gdzie pracownik stale świadczy pracę. Możliwe jest również wskazanie, że jest nim konkretny obszar, np. określone województwo, powiat lub kilka takich jednostek podziału administracyjnego. Będzie tak w przypadku zatrudnionych, których praca wymaga przemieszczania się po większym terenie. Klasycznym przykładem takiego pracownika jest przedstawiciel handlowy, odpowiedzialny za kontakty z klientami na danym obszarze.
Prawidłowe określenie w umowie miejsca pracy ma bardzo duże znaczenie praktyczne, gdyż to od niego może zależeć, czy pracownik nabędzie prawo do wielu świadczeń. Przede wszystkim zatrudniony przemieszczający się po terytorium, które stanowi jego miejsce pracy, nie jest w podróży służbowej w rozumieniu art. 775 par.1 k.p., a więc nie przysługują mu np. diety. Jeżeli więc w umowie z takim mobilnym podwładnym jako miejsce pracy wskażemy np. województwo małopolskie, to dopiero wyjazd poza jego granice będzie stanowił podróż służbową i będzie się wiązał z obowiązkiem wypłaty takich dodatkowych świadczeń. Z drugiej jednak strony cały czas podróży po terenie określonym w umowie o pracę jako miejsce pracy, a więc również czas dojazdu do klienta i czas powrotu, będzie stanowił jego czas pracy. Może to się wiązać z koniecznością zapłaty wynagrodzenia i dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych. Niezwykle istotne jest więc rozważne określenie miejsca pracy. Powinno ono odpowiadać rzeczywistym okolicznościom świadczenia pracy i odzwierciedlać faktyczny zakres terytorialny obowiązków zatrudnionego. Choć Sąd Najwyższy dopuszcza możliwość bardzo szerokiego zdefiniowania miejsca pracy (uchwała z 19 listopada 2008 r., II PZP 11/08, OSNP 2009/13 – 14/166), uważam, że może mieć to miejsce jedynie w szczególnie uzasadnionych przypadkach.
not. MJ