Odszkodowanie za wadliwą decyzję, przysługujące na podstawie art. 160 kodeksu postępowania administracyjnego, wydaną przed dniem wejścia w życie konstytucji, nie obejmuje utraconych korzyści.
Poprzednik prawny Teresy K. i innych był właścicielem niezabudowanej nieruchomości w Warszawie. Została ona po wojnie przejęta przez państwo na podstawie dekretu o gruntach warszawskich.

Postawiono kamienicę

W 1949 r. były właściciel wystąpił o przyznanie mu własności czasowej, ale Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy wydało decyzję odmowną. Po kilku latach na skutek jego starań o działkę zamienną poinformowano go, że nie ma takich terenów.
W 1955 r. działka została zabudowana budynkiem wielomieszkaniowym. Były właściciel zmarł, więc sprawą zajmowali się dalej jego spadkobiercy. W 1982 r. otrzymali decyzję odmawiającą odszkodowania i działki zastępczej. 6 stycznia 2004 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze wydało decyzję stwierdzającą nieważność decyzji z sierpnia 1955 r. Uznało, że została wydana z rażącym naruszeniem prawa, bo wydano ją nie na podstawie obowiązującego planu, ale projektowanego.
Następnie w 2006 r. prezydent m.st. Warszawy odmówił przyznania użytkowania wieczystego i odmówił odszkodowania. Finałem było skierowanie sprawy do sądu przeciwko Skarbowi Państwa o odszkodowanie w trybie art. 160 kodeksu postępowania administracyjnego (obecnie nieobowiązującego). Spadkobiercy zażądali 1 300 tys. zł, co obejmować miało również utracone korzyści, tzn. pozbawienie możliwości czerpania dochodów z czynszów.

Utracone korzyści też

Sąd I instancji uwzględnił powództwo do wysokości ok. 800 tys. zł. Kwota ta obejmowała szkodę rzeczywistą i 110 tys. zł utraconych korzyści. Sąd stwierdził, że istnieje adekwatny (zwykły) związek przyczynowy pomiędzy wadliwą decyzją a poniesioną szkodą. Utracone korzyści obejmują zaś cały okres, gdy poszkodowani nie mogli czerpać dochodów z najmu. Skarb Państwa odwołał się, ale apelacja została oddalona. Wobec tego wniósł skargę kasacyjną. Zarzucał w niej m.in. zasądzenie utraconych korzyści, a więc błędną wykładnią art. 160 par. 1 k.p.a.
Sąd Najwyższy uchylił wyrok sadu apelacyjnego i przekazał mu sprawę do ponownego rozpoznania. W ustnych motywach podkreślił, że słuszny okazał się tylko zarzut wadliwej wykładni art. 160 par. 1 k.p.a., tzn. zasądzenia na tej podstawie utraconych korzyści.
31 marca 2011 r. Izba Cywilna Sądu Najwyższego w pełnym składzie podjęła bowiem uchwałę (III CZP 112/10), w której stwierdzono, że jeżeli ostateczna wadliwa decyzja administracyjna została wydana przed dniem wejścia w życie konstytucji, odszkodowanie przysługujące na podstawie art. 160 par. 1 k.p.a. nie obejmuje utraconych korzyści wskutek jej wydania, choćby ich utrata nastąpiła po wejściu w życie konstytucji.
SYGN. AKT I CSK 512/2011