TEZA: Sądy administracyjne kontrolują tylko tę działalność administracji publicznej, która ma miejsce po wydaniu wyroku stwierdzającego bezczynność lub uchylającego albo stwierdzającego nieważność rozstrzygnięcia.
STAN FAKTYCZNY
J. W. wniosła do WSA pismo zatytułowane „wniosek”, w którym żądała wymierzenia grzywny wojewódzkiemu inspektorowi nadzoru budowlanego z tytułu nietraktowania jej jako strony postępowania w prowadzonych sporach administracyjnych, a dotyczących budynku tym samym lekceważenie m.in. wyroku NSA z 28 marca 2007 r. w sprawie II OSK 208/06. Powołując przepis art. 170 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nnr 153, poz. 1270 z późn. zm.), skarżąca oceniła, że inspektor jest związany stanowiskiem NSA i powinien traktować ją jak stronę – podmiot posiadający interes prawny we wszystkich postępowaniach dotyczących zabudowy na działce nr X we wsi Y. Zdaniem skarżącej kwestia jej interesu prawnego została już przesądzona przez NSA w wymienionym wyżej wyroku i nie może podlegać ponownemu osądowi w innych postępowaniach dotyczących spornej zabudowy.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 154 p.p.s.a. w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność oraz w razie bezczynności organu po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia organowi grzywny. Przez niewykonanie wyroku należy rozumieć pozostawanie w bezczynności w podjęciu lub kontynuacji postępowania administracyjnego mającego na celu zakończenie sprawy decyzją administracyjną lub w innej formie przewidzianej prawem. Niewykonanie wyroku ma miejsce zarówno wtedy, gdy organ nie wykonał orzeczenia w ogóle, jak i wtedy, gdy organ wykonał orzeczenie, ale z przekroczeniem wyznaczonego terminu. Zaznaczyć jednak należy, że wykonać wyrok może tylko ten organ, do którego jest on skierowany i którego akt lub bezczynność zostały tym wyrokiem skontrolowane. Skarga z art. 154 p.p.s.a. może zatem podważać bezczynność tylko tego organu, który został wymieniony w sentencji wyroku jako strona zakończonego nim postępowania sądowoadministracyjnego.
Wyrok NSA z 28 marca 2007 r. w sprawie II OSK 208/06 został wydany w następstwie skargi kasacyjnej J. W. od wyroku WSA w Białymstoku oddalającego jej skargę na decyzję wojewody umarzającą postępowanie odwoławcze. W tym postępowaniu wojewoda stwierdził, że odwołanie J. W. od decyzji starosty o pozwoleniu na budowę dotyczącym działki nr X we wsi Yy. nie może być rozpatrzone z uwagi na brak interesu prawnego po stronie odwołującej. NSA, uchylając zarówno wyrok WSA w Białymstoku, jak i decyzję wojewody, nakazał organowi ocenę interesu J. W. poprzez zbadanie możliwości oddziaływania inwestycji na jej działkę. Stwierdził, że dopiero wszechstronne wyjaśnienie okoliczności sprawy pozwoli na ocenę istnienia bądź nie interesu prawnego odwołującej. Organem zobowiązanym przez NSA do wszechstronnego wyjaśnienia oddziaływania inwestycji na działkę J. W. był wojewoda, a nie wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego. Złożona w sprawie skarga na niewykonanie wyroku przez ostatnio wymieniony organ została zatem skierowana przeciwko niewłaściwemu podmiotowi, który nie był adresatem wyroku NSA, i dlatego była niedopuszczalna.
Postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 15 lutego 2011 r. sygn. akt II SA/Bk 368/10