Samorząd musi za każdym razem wykazać związek z czynnościami opodatkowanymi, by móc odzyskać podatek naliczony od wydatków na utrzymanie sali gimnastycznej - orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.

Sprawa dotyczyła gminy, która zapłaciła za remont i wyposażenie hali sportowej przy szkole podstawowej. Początkowo korzystali z niej tylko uczniowie. Samorządowcy zamierzali jednak wprowadzić także możliwość odpłatnego udostępniania sali np. zainteresowanym osobom, firmom, klubom sportowym, grupom kolonijnym.

W związku z tym gmina chciała wiedzieć, czy i w jakim zakresie będzie mogła odliczać VAT od wydatków na utrzymanie hali - np. opłat za prąd, wodę, odprowadzanie ścieków, wywóz nieczystości, sprzątanie czy drobne naprawy. We wniosku o interpretację indywidualną podkreślała, że nie ma możliwości obiektywnego przypisania tych kosztów bezpośrednio do czynności opodatkowanych i nieopodatkowanych: sposób wykorzystywania hali będzie bowiem uzależniony od zapotrzebowania. W efekcie, w danym miesiącu hala może być udostępniana wyłącznie odpłatnie, wyłącznie nieodpłatnie, albo też w określonej części odpłatnie i nieodpłatnie. Dlatego zdaniem pełnomocnika gminy będzie miała ona prawo do pełnego odliczenia VAT wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki. Pełnomocnik gminy powołał się przy tym na interpretację dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 9 maja 2012 r. (nr ILPP2/443-153/12-5/MR) stwierdzającą, że w podobnej sytuacji wyliczenie części podatku podlegającemu odliczeniu jest niemożliwe.

Innego zdania była warszawska izba. W wydanej interpretacji (nr ITPP2/443-842b/13/RS) stwierdziła ona, że jeśli w danym okresie rozliczeniowym hala będzie udostępniana wyłącznie nieodpłatnie, odliczenie VAT od wydatków na jej utrzymanie nie będzie przysługiwało. Natomiast w przypadku udostępniania w części odpłatnego i w części nieodpłatnego, gmina może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą będzie w stanie proporcjonalnie przypisać czynnościom opodatkowanym.

Sprawa trafiła ostatecznie do WSA w Warszawie, który w całości podzielił zdanie izby skarbowej. Sąd podkreślił też, że rozbieżność między jedną a drugą interpretacją nie jest podstawą do uchylenia dokumentu. Wyrok nie jest prawomocny.

Orzecznictwo: Wyrok WSA w Warszawie z 23 lipca 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 859/14