Można odliczyć pełne raty leasingowe od aut dostarczonych w tym roku, nawet gdy kontrakt zawarty przed 1 stycznia 2019 r. nie zawierał numeru pojazdu – potwierdził dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji.
To pierwszy raz, gdy fiskus wypowiedział się korzystnie dla podatnika odnośnie rozliczania w kosztach umów leasingu zawartych do końca ubiegłego roku, gdy auta dostarczone zostały po tej dacie. Takich przypadków jest bardzo dużo. Przedsiębiorcy pod koniec ubiegłego roku masowo podpisywali bowiem umowy, aby uniknąć konieczności stosowania nowych zasad opodatkowania.
Nie dla wszystkich po nowemu
Dla przypomnienia, od 1 stycznia 2019 r. został wprowadzony limit kwotowy w wysokości 150 tys. zł, który ogranicza leasingobiorcom możliwość zaliczania rat do kosztów uzyskania przychodów. Wyjątkiem jest właśnie sytuacja, gdy kontrakt został zawarty przed 1 stycznia 2019 r. Wówczas stosować można stare zasady (obowiązujące do końca 2018 r.), tj. potrącać w całości raty leasingowe od przychodu.
Co więcej Ministerstwo Finansów uznało, że aby utrzymać preferencyjne zasady rozliczania leasingu, samochód nie musi być dostarczony do końca 2018 r., mogło to nastąpić później. Istotna była data zawarcia umowy. Jako pierwsi informowaliśmy o tym w artykule „MF: Do odliczenia leasingu potrzebna umowa, nie auto” (DGP nr 195/2018).
Ministerstwo Finansów nie sprecyzowało wówczas kwestii wymogu podania numeru VIN zamawianego pojazdu w zawieranych kontraktach. Jego brak powodował, że takie umowy fiskus kwestionował w wydawanych interpretacjach indywidualnych.
Numer VIN nie jest wymagany
Tego problemu dotyczyła też najnowsza interpretacja dyrektora KIS z 15 lipca 2019 r. (sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.283.2019.1.DJD). Tym razem jednak organ wypowiedział się po myśli podatnika.
Chodziło o przedsiębiorcę, który umowę leasingu podpisał 28 grudnia 2018 r. Numer VIN pojazdu został jednak podany dopiero w protokole odbioru samochodu 13 marca 2019 r. Dyrektor KIS potwierdził, że w takiej sytuacji podatnik może rozliczać raty na zasadach obowiązujących przed zmianą przepisów.
Marta Szafarowska, doradca podatkowy, partner w Gekko Taxens zgadza się z tym stanowiskiem. Zastrzega jednak, że fiskus może kwestionować umowy także z innych powodów. Nie we wszystkich przypadkach przedsiębiorcy mogą zatem spać spokojnie. Nadal bowiem nie wiadomo, co fiskus uważa za skutecznie zawartą umowę. W opisywanej sytuacji przedsiębiorca, pytając o VIN, nie przedstawił szczegółów kontraktu.
– Organ przyjął więc automatycznie, że umowa została skutecznie zawarta – mówi ekspertka.
Wady umowy
Kwestia skuteczności zawarcia umowy leasingu była już przedmiotem interpretacji. Niekorzystne dla podatnika stanowisko dyrektor KIS zaprezentował w piśmie z 24 kwietnia 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.50.2019.1.MO). W tamtej sprawie uznał, że nie doszło do zawarcia umowy, ponieważ zbyt ogólnie – zdaniem fiskusa – zapisano w niej okres trwania umowy leasingu (np. 36 miesięcy od dnia wydania auta). Dyrektor KIS wymagał natomiast podania dokładnych dat rozpoczęcia i zakończenia użytkowania. Te znane były jednak dopiero w chwili odbioru pojazdu.
– Takie podejście fiskusa jest błędne i wynika z niewłaściwej wykładni art. 7091 kodeksu cywilnego, mówiącego o tym, że umowa m.in. leasingu ma charakter terminowy, gdyż jest zawierana na czas oznaczony – komentuje ekspertka. Jej zdaniem w pełni wystarczające jest podanie czasu trwania umowy leasingu. Zwraca uwagę, że analogiczne zasady, określone w przepisach przejściowych do nowelizacji, dotyczyły umów najmu (nie muszą być zawierane na czas oznaczony).
– Aby uznać umowę sprzed 2019 r. za skutecznie zawartą, powinna ona określać: strony umowy, jej przedmiot (m.in. model, marka, wersja wyposażenia), wartość początkową, okres trwania umowy (np. liczbę miesięcy), opłaty miesięczne oraz zobowiązanie stron do określonego działania – wymienia Marta Szafarowska.
Utrata preferencji
Wprowadzenie zmian do umowy leasingu, zawartej przed 1 stycznia 2019 r. lub jej odnowienie skutkuje utratą możliwości zaliczania do kosztów całych rat leasingowych. Fiskus uznaje, że chodzi tu o zmiany, które mają lub mogą mieć istotny wpływ na skutki w podatku dochodowym, np. na wysokość kosztów uzyskania przychodów. Z wydawanych interpretacji wynika, że są to m.in.: zmiana harmonogramu spłat (sygn. 0115-KDIT3.4011.133.2019.1.MR), cesja umowy (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.155.2019.1.AG i 0112-KDIL3-3.4011.435.2018.2.DS).
